Η διαθερμία είναι η χρήση ηλεκτρικού ρεύματος ραδιοκυμάτων υψηλής συχνότητας εναλλασσόμενης πολικότητας για την κοπή ή την πήξη των ιστών κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Επιτρέπει την πραγματοποίηση τομών ακριβείας με περιορισμένη απώλεια αίματος και χρησιμοποιείται πλέον σε όλους σχεδόν τους χειρουργικούς κλάδους.
Μηχανισμός δράσης
Η διαθερμία χρησιμοποιεί πολύ υψηλές συχνότητες (περίπου 0,5-3 MHz) ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτό επιτρέπει στη διαθερμία να αποφεύγει τις συχνότητες που χρησιμοποιούν τα συστήματα του σώματος που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα, όπως ο σκελετικός μυς και ο καρδιακός ιστός, επιτρέποντας στη φυσιολογία του σώματος να μην επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό κατά τη χρήση της.
Οι ραδιοσυχνότητες που παράγονται από τη διαθερμία θερμαίνουν τον ιστό για να επιτρέψουν την κοπή και την πήξη, δημιουργώντας ενδοκυτταρική ταλάντωση των μορίων μέσα στα κύτταρα. Ανάλογα με τη θερμοκρασία που επιτυγχάνεται, προκύπτουν διαφορετικά αποτελέσματα: στους 60 oc, επέρχεται ο θάνατος των κυττάρων (fulgurate), μεταξύ 60-99 oc, επέρχεται αφυδάτωση και οι ιστοί πήζουν, και περίπου στους 100 oc, οι ιστοί εξατμίζονται (cutting).
Λόγω της μικρής επιφάνειας στο σημείο του ηλεκτροδίου, η πυκνότητα ρεύματος είναι υψηλή, δημιουργώντας ένα εστιακό αποτέλεσμα και επιτρέποντας στους ιστούς να θερμανθούν γρήγορα. Στη μονοπολική διαθερμία, καθώς το ρεύμα διέρχεται μέσα από το σώμα, η πυκνότητα ρεύματος μειώνεται γρήγορα καθώς αυξάνεται η επιφάνεια στην οποία δρα το ρεύμα. Κατά συνέπεια, αυτό επιτρέπει την εστιασμένη θέρμανση των ιστών στο σημείο χρήσης, χωρίς να θερμαίνεται το σώμα συστηματικά.
